Tytuł wydał mi się banalny, tematyka przewidywalna i dlatego nie oczekiwałam po tym wydarzeniu niczego szczególnego, kiedy wraz z innymi uczniami klas pierwszych szłam do Centrum Aktywności Lokalnej na spektakl przygotowany przez Narodowy Teatr Edukacji im. Adama Mickiewicza we Wrocławiu.
Sztuka przedstawiała dwa różne światy, które łączy jeden motyw – miłość, ale niełatwa, wyjątkowa, często niespełniona. Bohaterami byli młodzi ludzie, bliscy nam, bo współcześni, a obok nich w raju pojawili się Adam i Ewa, czyli pierwsza biblijna para.
Pomysł wydał mi się interesujący, bo przecież miłość, bez względu na czas i miejsce, jest najpiękniejszym z uczuć pożądanym przez każdego człowieka. Spektakl pobudzał wyobraźnię i zmuszał do refleksji, emocjonalna gra aktorów raz drażniła publiczność, a innym razem wywoływała salwy śmiechu.
Być może niektórym nie podobała się taka różnorodność nastrojów, ale dla mnie był to największy atut tego przedstawienia, jak również to, że wśród tekstów literackich nawiązujących do motywu miłości odnalazłam znane mi i lubiane fragmenty.
Podsumowując, projekt teatralny, w którym miałam przyjemność uczestniczyć, nie był straconym czasem, tym bardziej, że tak jak innym młodym ludziom nieczęsto zdarza mi się bywać w teatrze.